Alles wat je aandacht geeft groeit toch?

"Wat je aandacht geeft, groeit" is een zin die ik vaak gebruik. Ik richt mijn aandacht graag op de dingen waar ik dankbaar voor ben, de dingen die er wél zijn in mijn leven, zodat ik hier meer van ga zien.

Vandaag, tijdens een coachsessie voor mezelf, had ik echter een nieuw inzicht. Ik merkte op dat, omdat ik geloof dat "wat je aandacht geeft, groeit", ik geen ruimte wilde geven aan de negatieve emoties die er zijn. Want ja, ik wil natuurlijk niet dat gevoelens zoals verdriet, moeheid, somberheid of boosheid groeien.

Maar vandaag, door tijdens een meditatie bij mijn emotie te blijven en er echt aandacht aan te geven, merkte ik op dat het helemaal niet groter werd. Integendeel, ik voelde juist zachtheid ontstaan. Ik zag mezelf, kon mezelf omarmen, en voelde hoe alles weer begon te stromen. Ik voelde ook welke stap ik moest nemen.

Ik ontdekte dat de emotie zelf niet groter wordt door er aandacht aan te geven. Het is alleen de kunst om die emotie zonder oordeel te voelen. Het oordeel over je emotie is wat funest is. Door juist aandacht te geven aan je emotie en deze echt te zien, ontdekte ik hoeveel kracht erin zit. De kracht om alles weer te laten stromen en om als mens te groeien.

Voor jou:

Neem vandaag eens een moment om te observeren hoe jij omgaat met jouw emoties. Kun je er zonder oordeel naar kijken? En als dat moeilijk is, probeer dan met zachtheid te erkennen: "Ah, ik heb er een oordeel over." Zo oefen je in het omarmen van je emotie en geef je jezelf toestemming om echt bij die emotie aanwezig te zijn.